Wyślij artykuł E-mailem Skomentuj

bal – wiersz na XXXI niedzielę zwykłą

paź 30, 2011 Poezja

bal

na lśniącym parkiecie życia
trwa taniec
od białego rana do białego rana
miliardy ludzi
skończoności granej muzyki
wielu tancerzy zachwyca
inni chcą podążać w ich ślady
instruktorzy którzy sami nie tańczą
muzycy niepotrafiący grać
i Bóg
w kącie bo nikt go nie prosi
do tańca

/Ks. Adam R. Prokop/

Tagi:

Możesz śledzić komentarze zapisując się na RSS 2.0 feed. Komentarze i pingi są obecnie zamknięte..

Komentarze są zamknięte.