Ogłoszenia duszpasterskie – 26.06.2011r.
cze 27, 2011 Ogłoszenia duszpasterskie
1. Przeżywamy 13. niedzielę zwykłą w ciągu roku.
Dla naszej wspólnoty parafialnej jest to czas szczególny bowiem dekretem ks. Arcybiskupa został skierowany do nas ks. Michał Janusiewicz, dotychczasowy wikariusz w parafii Św. Apostołów Piotra i Pawła w Kątach Wrocławskich. Życzymy ks. Michałowi szybkiej aklimatyzacji, radości z posługi kapłańskiej pośród nas i błogosławieństwa Bożego we wszelkim dobrym działaniu.
2. Przypominamy, że do czwartku włącznie obchodzimy Oktawę Bożego Ciała na zakończenie będzie poświęcenie kwiatów i ziół. Do tego dnia codziennie po Mszy Św. o godz. 18.00 procesja Eucharystyczna.
3. W Środę 29.06. Uroczystość Św. Apostołów Piotra i Pawła Msze Św. o godz. 7.00, 9.00 i 18.00. Jest to dzień imienin Ks. Piotra. Msza Św. w jego intencji o godz. 18.00. Zapraszamy. Zachęcamy do szczególnej modlitwy w intencji papieża Benedykta XVI Piotra naszych czasów.
4. W piątek 1.07. Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa. Msze Św. o godz. 7.00, 9.00 i 18.00. Spowiedź pierwszo piątkowa od godz. 17.00.
5. W sobotę 2.07. Niepokalanego Serca NMP. Msze Św. o godz. 7.00, 9.00 i 18.00. Po Mszy o godz. 7.00 sprawowanej w int. wynagradzającej Różaniec z rozważaniami Fatimskimi.
6. Przyszła niedziela jest niedzielą adoracyjną. Po każdej Mszy Św. adoracja Najświętszego Sakramentu, a po 11.30 zmiana tajemnic różańcowych.
7. W przyszłą niedzielę na Mszy Św. o godz. 13.00 gościmy telewizję Polonia, która transmitować będzie naszą liturgię. Będzie to transmisja na żywo. Zapraszamy do udziału, tak by Kościół był wypełniony. Homilię Mszalną wygłosi ks. dr. Stanisław Jóźwiak.
8. W przyszłą niedzielę Komitet Budowy Kościoła przeprowadzi zbiórkę na kontynuację prac budowlanych. Za ofiary i modlitwę Bóg zapłać.!!!
Intencje mszalne – 26.06.2011r. – 02.07.2011r.
cze 27, 2011 Intencje mszalne
Niedziela: 26.06.2011r.
13 NIEDZIELA ZWYKŁA
07.00 – † Ludwika(f), Julian, Mieczysław, Feliks, Maria, Zofia
08.30 – † Władysław z racji imienin, Anastazja, Paweł, Lucjan, Jadwiga
08.30 – † Maria Cieślak – 7 r. śm
10.00 – 58. rocz. urodzin Piotra z prośbą o zdrowie i Boże bł. z podziękowaniem za wszelkie łaski
10.00 – † Pelagia, Aleksander, Kazimierz, Jan z rodz. Uścinowicz i Grabowskich
10.00 – †Alicja Chlebus gr. 6
11.30 – † Barbara Piotrowska – gr. 26
11.30 – † Stefan, Henryk, Andrzej Ciara
13.00 – † Stanisław, Piotr, Marianna z rodz. Kucharuk
13.00 – † Arkadiusz Batóg – 1 r. śm.
18.00 – † Adela, Janina, Piotr i Paweł
18.00 – † Piotr Wrzesiński – 30 r. urodzin
21.00 – † Aneta Gotowała – 3 r. śm.
21.00 – † Mieczysław – 1 r. śm., †† z rodz. Cieślak, Walentyna pół roku po śm., i †† z rodz. Żurawskich
Poniedziałek: 27.06.2011r.
07.00 – † Barbara Piotrowska – gr. 27
07.00 – † 10 rocz. śm. Janina, + Józef
18.00 – † Alicja Chlebus – gr. 7
18.00 – † Marianna, Wacław, Helena, Stanisław
18.00 – † Władysław z ok. imienin, †† z rodz. Wielądków i Stawickich
Wtorek: 28.06.2011r.
07.00 – † Janina Kochańska 11 rocz. śm., †† Wincenty za braci i bratowe
07.00 – † Edward, Krzysztof, †† z rodz. Kozakowskich
07.00 – † Wacław Wieczorek- pogrzebowa
18.00 – † Alicja Chlebus – gr. 8
18.00 – † Barbara Piotrowska – gr. 28
18.00 – † Józef Hryncewicz, †† z rodz. Hryncewiczów i Łukjanowiczów
Środa 29.06.2011r. – św. Apostołów Piotra i Pawła – uroczystość
07.00 – † Barbara Piotrowska – gr. 29
09.00 – † Michał Puchacz
18.00 – Ks. Piotr Rapacz – w dniu imienin
18.00 – † Alicja Chlebus – gr. 9
18.00 – Msza św. zbiorowa
Czwartek: 30.06.2011r.
07.00 – † 11 rocz. śm. Cecylia Piotrowska
07.00 – † Waldemar Pawłowski 2 rocz. śm., †† z rodz. Pawłowskich, Paprockich i Stachurskich
18.00 – † Barbara Piotrowska – gr. 29
18.00 – † Alicja Chlebus – gr. 10
18.00 – † Irena Kotkowicz 10 rocz. śm.,† Janina, Stanisława (f), Jan, Mikołaj Kotkowicz,† Eugeniusz, Zdzisław Pałac i †† z rodz. Rudnickich
Piątek: 01.07.2011r. — Najświętszego Serca Pana Jezusa – uroczystość
07.00 – † Bronisława Korczak 15 rocz. śm.
09.00 – W int. Joanny o potomstwo dla niej i Sławomira przez wstawiennictwo Jana Pawła II
18.00 – † Alicja Chlebus – gr. 11
18.00 – † Antoni Iwaniuk – gr. 1
Sobota: 02.07.2011r. – Najświętszego Serca N.M.P.
07.00 – † Antoni Iwaniuk – gr. 2
09.00 – Wynagradzająca N.S.P.J. i Maryi za grzechy całego świata
15.00 – Ślubna Anna Siewruk i Krzysztof Zarychta
18.00 – † Alicja Chlebus – gr. 12
18.00 – † 10. rocz. śm. Władysław
18.00 – W int. Joanny o potomstwo dla niej i Sławomira przez wstawiennictwo Jana Pawła II
Eucharystia to skarb Kościoła – rozważania przed modlitwą Anioł Pański – 26.06.2011r.
cze 26, 2011 Nauczanie Benedykta XVI
Drodzy bracia i siostry!
Dziś we Włoszech i w innych krajach obchodzi się Boże Ciało – święto Eucharystii, sakrament Ciała i Krwi Pana, który ustanowił On w czasie Ostatniej Wieczerzy i który stanowi najcenniejszy skarb Kościoła. Eucharystia jest jakby tętniącym sercem, dającym życie całemu mistycznemu ciału Kościoła: organizmu społecznego, opartego całkowicie na duchowej, ale konkretnej więzi z Chrystusem. Jak stwierdza apostoł Paweł: „Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba” (1 Kor 10,17). Bez Eucharystii Kościół po prostu by nie istniał. To Eucharystia bowiem czyni ze wspólnoty ludzkiej tajemnicę komunii, zdolną do niesienia Boga światu i świata do Boga. Duch Święty, który przemienia chleb i wino w Ciało i Krew Chrystusa, przemienia także tych, którzy je przyjmują z wiarą, w członków Ciała Chrystusa, tak iż Kościół jest rzeczywiście sakramentem jedności ludzi z Bogiem i między sobą.
W kulturze coraz bardziej indywidualistycznej, jaką jest ta, w której jesteśmy zanurzeni w społeczeństwach zachodnich i która usiłuje rozszerzyć się na cały świat, Eucharystia stanowi rodzaj „antidotum”, działające w umysłach i sercach ludzi wierzących i nadal rozsiewa w nich logikę wspólnoty, służby, dzielenia się, jednym słowem – logikę Ewangelii. Pierwsi chrześcijanie w Jerozolimie byli oczywistym znakiem tego nowego stylu życia, żyli bowiem w braterstwie i oddawali we wspólne władanie swoje dobra, aby nikt nie był ubogi (por. Dz 2,42-47). Skąd wypływało to wszystko? Z Eucharystii, to znaczy od Chrystusa zmartwychwstałego, rzeczywiście obecnego wśród swoich uczniów i działającego mocą Ducha Świętego. Również w następnych pokoleniach przez wieki Kościół, mimo ograniczeń i błędów ludzkich, nadal jest w świecie siłą komunii. Mamy na myśli zwłaszcza okresy najtrudniejsze, próby: co oznaczała na przykład dla krajów poddanych reżimom totalitarnym możliwość odnalezienia się na niedzielnej Mszy św.! jak mawiali starożytni męczennicy z Abiteny: „Sine Dominico non possumus” – bez „Dominicum”, czyli niedzielnej Eucharystii nie możemy żyć. Ale pustka, stworzona przez źle pojętą wolność, może być jeszcze groźniejsza, dlatego wspólnota z Ciałem Chrystusowym jest lekiem rozumu i woli, aby znaleźć smak prawdy i dobra wspólnego.
Drodzy przyjaciele, błagajmy Maryję Pannę, którą mój Poprzednik, bł. Jan Paweł II nazwał „Niewiastą Eucharystyczną” (Ecclesia de Eucharistia, 53-58). Niech w Jej szkole również nasze życie staje się w pełni „eucharystyczne”, otwarte na Boga i innych, zdolne do przemieniania zła w dobro mocą miłości, nastawione na sprzyjanie jedności, wspólnocie i braterstwu.
Benedykt XVI – papież
za www.deon.pl
Tagi: Benedykt XVI, Eucharystia
Eucharystia – szczególne spotkanie…
cze 23, 2011 Rozważania
„Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym”… każda Eucharystia jest szczególnym spotkaniem, osobowym i niewyrażalnym trwaniem w relacji z Ojcem przez Syna.
Jezus zaprasza swoich uczniów do radykalnej przemiany życia, do swoistego nawrócenia. Każdy z nas katolików, karmiąc się Słowem i Ciałem Zbawiciela, staje się dla świata Alter Christus – obrazem Jezusa Chrystusa. Jest to dla nas jednocześnie okazja do wspaniałego świadectwa, ale także niesamowite zobowiązanie, by co dnia do tej wielkiej godności dojrzewać.
o. Ezechiel OFM
Tagi: Eucharystia, Rozważania
Wymowa procesji Bożego Ciała
cze 22, 2011 Nauczanie Jan Pawła II
Anioł Pański, 14 czerwca 1998
1. W wielu krajach, w tym także we Włoszech, obchodzona jest dzisiaj uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, czyli – według bardziej znanego określenia łacińskiego – uroczystość Corpus Domini (Boże Ciało).
W każdą niedzielę wspólnota Kościoła gromadzi się wokół Eucharystii, sakramentu odkupieńczej ofiary Chrystusa, ustanowionego podczas Ostatniej Wieczerzy. Jednakże lud chrześcijański otaczał tak wielkim kultem tę centralną tajemnicę wiary, że mniej więcej siedemset lat temu postanowiono wprowadzić specjalne święto, które pozwalałoby wiernym w pełni wyrazić uwielbienie dla Ciała i Krwi Chrystusa – źródła i szczytu życia Kościoła.
Szczególnie doniosłym, tradycyjnym wyrazem ludowej pobożności eucharystycznej są procesje z Najświętszym Sakramentem, które podczas dzisiejszej uroczystości odbywają się w Kościołach lokalnych we wszystkich regionach świata. Są one niezwykle wymownym świadectwem prawdy, że Pan Jezus, ukrzyżowany i zmartwychwstały, nadal idzie po drogach świata i przez tę swoją «wędrowną» obecność przewodzi pielgrzymce kolejnych pokoleń chrześcijan: umacnia wiarę, nadzieję i miłość; pociesza w utrapieniach; podtrzymuje w dążeniu do sprawiedliwości i pokoju.
2. Jakże nie radować się w tym dniu przedziwną solidarnością Boga z ludźmi? W Eucharystii Jezus przyłącza się do nas – tak jak przyłączył się do uczniów zmierzających do Emaus – gdy pielgrzymujemy przez dzieje, w miastach i wioskach, na Północy i na Południu świata, w krajach o tradycji chrześcijańskiej i w krajach pierwszej ewangelizacji.
Chrystus głosi wszędzie to samo orędzie: «Miłujcie się wzajemnie, jak ja was umiłowałem», a w Eucharystii ofiarowuje samego siebie jako duchową moc, która pozwala wypełniać to Jego przykazanie i budować cywilizację miłości.
Myślę dzisiaj o przygotowaniach do Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 jako o wielkiej procesji Bożego Ciała, której zwieńczeniem będzie Światowy Kongres Eucharystyczny w Rzymie w czerwcu Roku Świętego. Zachęcam zatem wszystkich wiernych, a zwłaszcza kapłanów, aby nieustannie pogłębiali i umacniali duchową więź z Eucharystią, w której jest obecna i działa cała zbawcza moc Ojca, Syna i Ducha Świętego.
3. Można powiedzieć, że pierwszą procesję Bożego Ciała odprawiła Maryja, gdy udała się z Nazaretu do swej krewnej Elżbiety niosąc w łonie Jezusa, krótko po Jego poczęciu. Oby Kościół, kontemplując tę ewangeliczną ikonę, pospieszył na spotkanie współczesnego człowieka, aby z odnowioną miłością głosić mu Dobrą Nowinę zbawienia.
Jan Paweł II – papież
Psałterz przewodnikiem w życiu modlitwy – katecheza podczas audiencji generalnej 22.06.2011r.
cze 22, 2011 Nauczanie Benedykta XVI, Rozważania
Drodzy bracia i siostry,
W poprzednich katechezach, skupiliśmy się na niektórych postaciach Starego Testamentu szczególnie istotnych dla naszych rozważań o modlitwie. Mówiłem o Abrahamie, który wstawia się za obcymi miastami, o Jakubie, który w nocnej walce otrzymuje błogosławieństwo, Mojżeszu, proszącym o przebaczenie dla swojego ludu, Eliaszu modlącym się o nawrócenie Izraela. Wraz z dzisiejszą katechezą chciałbym rozpocząć nowy etap rozważań: zamiast komentować poszczególne epizody modlących się osobistości wkroczymy do „Księgi modlitwy” par excellence, – Księgi Psalmów. W najbliższych katechezach będziemy czytać i rozważać niektóre z psalmów najpiękniejszych i najdroższych dla modlitewnej tradycji Kościoła.Dziś chciałbym dokonać wprowadzenia, mówiąc ogólnie o Księdze Psalmów jako całości.
Psałterz jest przedstawiany jako „formularz” modlitwy, zbiór stu pięćdziesięciu psalmów, które tradycja biblijna ofiarowuje wspólnocie wierzących, aby stawały się jej modlitwą, jej sposobem zwracania się do Boga i nawiązywania z Nim relacji. W tej księdze znajduje swój wyraz całe ludzkie doświadczenie, z różnymi odcieniami i całą gamą uczuć, które towarzyszą ludzkiej egzystencji. W psalmach splatają się ze sobą i wyrażają radość i cierpienie, pragnienie Boga i dostrzeganie własnej niegodności, szczęście i poczucia opuszczenia, ufność w Bogu i bolesna samotność, pełnia życia i lęk przed śmiercią. Cała rzeczywistość wierzącego zlewa się w jedno w tych modlitwach, które najpierw lud Izraela, a następnie Kościół przyjął jako uprzywilejowane pośrednictwo relacji z jedynym Bogiem i właściwą odpowiedź na Jego objawienie w historii. Te modlitwy, psalmy są przejawami ducha i wiary, w których każdy może się rozpoznać i w których przekazuje się owo doświadczenie szczególnej bliskości z Bogiem, do której powołany jest każdy człowiek. W tych utworach poetyckich można odnaleźć całą złożoność ludzkiej egzystencji, skoncentrowaną w złożoności różnych form literackich poszczególnych psalmów: hymnów, lamentacji i błagań indywidualnych i zbiorowych, pieśni dziękczynienia, psalmów pokutnych, mądrościowych i innych gatunków.
Pomimo takiej różnorodności ekspresywnej można rozpoznać dwa główne obszary, które syntetyzują modlitwę psałterza: błaganie, połączone z lamentem oraz chwałę – dwa wymiary powiązane ze sobą i niemal nierozłączne. Ma to miejsce ponieważ błaganie jest ożywiane pewnością, że Bóg odpowie, a to otwiera na uwielbienie i dziękczynienie; uwielbienie i dziękczynienie wypływają z doświadczenia otrzymanego zbawienia, co zakłada potrzebę pomocy, którą wyraża modlitwa błagalna.
W błaganiu psalmista skarży się i opisuje swoją sytuację lęku, zagrożenia, przygnębienia, lub, jak w psalmach pokutnych wyznaje swoją winę i grzechy, prosząc o przebaczenie. Przedkłada on Panu Bogu swój stan potrzeby, ufając, że zostanie wysłuchany, a to oznacza uznanie Boga jako dobrego, pragnącego dobra i „miłośnika życia” (por. Mdr 11,26), gotowego pomóc, zbawić, przebaczyć. Tak na przykład, modli się psalmista w Psalmie 31: „Panie, do Ciebie się uciekam, niech nigdy nie doznam zawodu […] Wydobądź mnie z sieci zastawionej na mnie, bo Ty jesteś moją ucieczką” (w. 2.5). Tak więc już w lamencie może pojawić się coś z chwały, która się zapowiada w nadziei Bożej interwencji i staje się później wyraźną, gdy zbawienie staje się rzeczywistością. W analogiczny sposób w psalmach dziękczynienia i uwielbienia, wspominając otrzymany dar lub rozważając wielkość miłosierdzia Bożego, uznajemy także własną małość i potrzebę bycia zbawionym, które są u podstaw błagania. Wyznaje się w ten sposób Bogu swoją własną kondycję stworzenia, nieuchronnie naznaczonego śmiercią, a mimo to niosącą w sobie radykalną chęć życia. Dlatego psalmista woła w psalmie 86: „Będę Cię chwalił, Panie, mój Boże, z całego serca mojego i na wieki będę sławił Twe imię, bo wielkie było dla mnie Twoje miłosierdzie i życie moje wyrwałeś z głębin Szeolu” (w. 12-13). W ten sposób, w modlitwie psalmów, błaganie i uwielbienie splatają się ze sobą i łączą się w jeden śpiew, który wysławia odwieczną łaskę Pana, pochylającą się nad naszą kruchością.
Księga Psałterza została dana Izraelowi i Kościołowi właśnie po to, aby pozwolić ludowi wiernemu na włączenie się w ten śpiew. Rzeczywiście psalmy uczą nas modlitwy. Słowo Boże staje się w nich słowem modlitwy a słowa natchnionego psalmisty stają się także słowami tego, który modli się psalmami. Na tym polega piękno i wyjątkowość tej księgi biblijnej: zawarte w niej modlitwy, w przeciwieństwie do innych modlitw, które znajdujemy w Piśmie Świętym, nie są zawarte w wątku narracyjnym, określającym ich znaczenie i funkcję. Psalmy są dane wierzącym właśnie jako tekst modlitwy, której jedynym celem jest to, aby stała się modlitwą tych, którzy ją przyjmują i zwracają się nią do Pana Boga. Ponieważ są to słowa Boga, ten który modli się psalmami rozmawia z Bogiem słowami jakie dał nam sam Bóg, zwracając się do Niego tymi słowami, których On sam nas naucza. W ten sposób modląc się psalmami uczymy się modlić. Są one szkołą modlitwy.
Coś podobnego ma miejsce, gdy dziecko zaczyna mówić, to znaczy uczy się wyrażania swoich uczuć, emocji i potrzeb słowami, które nie należą do niego w sposób wrodzony, ale których uczy się od swych rodziców i otaczających je osób. To co pragnie dziecko wyrazić to jego własne doświadczenie, ale środek ekspresyjny należy do innych osób. Krok po kroku przyswaja go sobie, a słowa otrzymane od rodziców stają się jego słowami. Poprzez nie uczy się także pewnego sposobu myślenia i odczuwania, zyskuje dostęp do całego świata pojęć i w nich wzrasta, nawiązuje relacje z rzeczywistością, z ludźmi i z Bogiem. Język jego rodziców stał się jego językiem, mówi słowami otrzymanymi od innych osób, które stały się już jego słowami. Tak samo dzieje się z modlitwą psalmami. Są nam one dane, abyśmy nauczyli się zwracania do Boga, komunikowania się z Nim, mówili Mu o sobie Jego słowami, odnaleźli język spotkania z Bogiem. Poprzez te słowa, możliwe będzie także poznanie i przyjęcie kryteriów Jego działania i przybliżenie się do tajemnicy Jego myśli i Jego dróg (por. Iz 55, 8-9), aby coraz bardziej wzrastać w wierze i miłości. Dzieje się tak ponieważ nasze słowa nie są jedynie wypowiedziami, ale uczą nas świata realnego i pojęciowego. Podobnie te modlitwy uczą nas serca Bożego. Możemy nimi nie tylko rozmawiać z Bogiem, ale możemy też się uczyć kim jest Bóg, a ucząc się jak z Nim rozmawiać, uczymy się również bycia człowiekiem, bycia sobą.
W związku z tym, znaczący wydaje się tytuł jaki nadała psałterzowi tradycja żydowska. Nazywa się on tehillîm, termin hebrajski oznaczający „chwałę” z tego korzenia słownego, który odnajdujemy w wyrażeniu „Halleluyah”, czyli dosłownie: „chwalcie Pana”. Tak więc ta księga modlitw, chociaż tak wielopostaciowa i złożona, z różnymi gatunkami literackimi i artykulacją między uwielbieniem a błaganiem, jest w ostateczności księgą chwały, która uczy nas dziękczynienia, celebrowania wielkość daru Boga, rozpoznawania piękna Jego dzieł i chwalenia Jego świętego imienia. To najbardziej właściwa odpowiedź w obliczu objawiania się Pana i doświadczenia Jego dobroci. Ucząc nas modlitwy psalmy uczą nas, że nawet w przygnębieniu, w bólu, obecność Boga pozostaje źródłem podziwu, pocieszenia i zaufania. Można płakać, błagać, wstawiać się za innymi będąc świadomym, że idziemy w stronę światła, gdzie chwalenie może być definitywne. Jak nas uczy psalm 36: „Albowiem w Tobie jest źródło życia i w Twej światłości oglądamy światłość” (Ps 36,10).
Ale oprócz tego ogólnego tytuł księgi, tradycja żydowska umieściła nad wieloma psalmami konkretne tytuły, przypisując je w większości królowi Dawidowi. Jest to postać o złożonej osobowości, o dużym znaczeniu ludzkim i teologicznym, która przeszła przez szeroką gamę podstawowych doświadczeń życia. Młody pasterz trzody swego ojca, poprzez niekiedy dramatyczne wzloty i upadki, staje się królem Izraela, pasterzem Ludu Bożego. Człowiek pokoju, walczył w wielu wojnach. Niestrudzony i wytrwały poszukiwacz Boga, zdradził Jego miłość, to charakterystyczne zawsze poszukiwał Boga, nawet jeśli dopuścił się ciężkiego grzechu ale później jako pokorny pokutnik przyjął przebaczenie Boga, także karę Bożą i zgodził się na los naznaczony bólem. Dawid był w ten sposób, pomimo swoich słabości królem „według serca Bożego” (por. 1 Sam 13,14), człowiekiem z pasją pogrążonym w modlitwie, który wiedział, co znaczy błagać i chwalić Pana. Powiązanie psalmów z tym wybitnym królem Izraela jest więc ważne, ponieważ jest on figurą mesjańską, pomazańcem Pańskim, w którym jest w pewien sposób ukryta tajemnica Chrystusa.
Równie ważny i istotny jest sposób oraz częstotliwość z jaką słowa psalmów cytuje Nowy Testament, przyjmując i podkreślając ów walor prorocki sugerowany przez powiązanie psałterza z mesjańską postacią Dawida. W Panu Jezusie, który podczas swego ziemskiego życia modlił się psalmami znajdują one swoje definitywne spełnienie i ujawniają swoje najgłębsze i najpełniejsze znaczenie. Modlitwy psałterza, którymi rozmawia się z Bogiem mówią nam o Nim, mówią nam o Synu, obrazie niewidzialnego Boga (Kol 1,15), który w pełni objawia nam oblicze Ojca. Tak więc chrześcijanin, modląc się psalmami modli się do Ojca w Chrystusie i z Chrystusem, podejmując te śpiewy w nowej perspektywie, która ma swój ostateczny klucz interpretacyjny w misterium paschalnym. Horyzont modlącego się człowieka otwiera się w ten sposób na rzeczywistości niespodziewane, każdy psalm uzyskuje nowe światło w Chrystusie a psałterz może błyszczeć całym swoim nieskończonym bogactwem.
Najdrożsi bracia i siostry, bierzemy więc do ręki tę świętą księgę, pozwólmy, aby Bóg nas nauczył zwracania się do Niego, uczyńmy z psałterza przewodnik, który nam pomoże i będzie nam codziennie towarzyszył w życiu modlitwy. Prośmy i my, podobnie jak uczniowie Jezusa: „Panie, naucz nas się modlić” (Łk 11,1), otwierając serce na przyjęcie modlitwy Mistrza, w której wszystkie modlitwy osiągają swą pełnię. W ten sposób, uczynieni synami Syna, możemy mówić do Boga nazywając Go „Ojcze nasz”.
Benedykt XVI – papież
za www.deon.pl
Tagi: Benedykt XVI, modlitwa, psalmy
Niedziela Trójcy Świętej
cze 19, 2011 Rozważania
„Na ikonie Trójcy Świętej Andrzeja Rublowa trzej aniołowie,
siedzący przy stole, zdają się spoglądać w stronę miejsca,
które pozostaje ciągle niezajęte.
Przy czwartym boku, tym od strony patrzącego na ikonę, nie siedzi nikt.
To puste miejsce czeka na Ciebie.
Bóg, Trójca Święta, czeka na Ciebie…”
Tagi: Trójca Święta
Włączenie do grona Służby Liturgicznej Ołtarza nowych ministrantów – 19.06.2011r.
cze 19, 2011 Wydarzenia
[photoxhibit=116]
Tagi: LSO, Ministranci
Ogłoszenia duszpasterskie – 19.06.2011r.
cze 19, 2011 Ogłoszenia duszpasterskie
1. Przeżywamy 12 niedziele zwykłą w którą pragniemy w sposób szczególny uwielbić Trójcę Przenajświętszą.
2. W najbliższy czwartek Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa -Boże Ciało. Msze św. tego dnia o godz. 7.00, 8.30, 10.00 po której uformujemy procesję i udamy się do 4 ołtarzy. Po skończonej procesji Msza św. bez kazania. Wieczorne Msze św. o godz. 18.00 i 21.00. W następne dni tygodnia trwać będziemy w Oktawie, dlatego po wieczornych Eucharystiach będą się odbywały również procesje. Ołtarze jak co roku przygotują – młodzież, Koła Żywego Różańca, Rodziny Nazaretańskie i Komitet Budowy Świątyni. Próba sypania kwiatów dla dziewczynek w środę o godz. 19.00. Szczególnie zachęcam dziewczynki pierwszokomunijne i te malutkie z przedszkola. Proszę też o zaangażowanie się mam dziewczynek.
3. W środę zakończenie roku szkolnego. Msza św. szkolna w środę o godz. 8.00. zapraszam dzieci z klas od I do VI. Młodzież i gimnazjalistów zapraszamy na wieczorną Mszę św. o godz. 18.00. Spowiedź na zakończenie roku szkolnego we wtorek od godz. 16.00
4. W dniu dzisiejszym Komitet Budowy Kościoła przeprowadza zbiórkę ofiar na kontynuowanie prac budowlanych. Za ofiary serdeczne Bóg zapłać.
5. Dzisiaj 19 – ty dzień miesiąca. Na Mszy św. o godz. 18.00 odczytanie intencji złożonych przy figurze Św. Józefa Nowodworskiego
6. W tym tygodniu wspominamy:
a. We wtorek – św. Alojzego Gonzagi
b. W piątek uroczystość Nar. Św. Jana Chrzciciela
Panom Janom i paniom Janinom składamy w darze życzenia i modlitwę.
