Namaszczenie chorych

 

Wezwania do chorych:

W każdym czasie bezpośrednio u księdza

Księża odwiedzają chorych w pierwszy piątek miesiąca – po wcześniejszym zgłoszeniu w zakrystii lub kancelarii parafialnej

Przygotowując pokój chorego na przyjście kapłana należy zadbać o nakrycie stołu białym obrusem, postawić krzyż, zapalić świece, postawić naczynie z poświęconą wodą, kropidło oraz watę. Stół będzie domowym ołtarzem, na którym kapłan postawi nie tylko naczynko z poświęconym olejem chorych, ale nade wszystko naczynie z Ciałem Pańskim – Komunią św. dla chorego.

Jan Paweł II, Namaszczenie chorych w Kościele – wspólnocie kapłańskiej
i sakramentalnej
(wybrane fragmenty)

2. Pierwszych źródeł tego sakramentu można doszukiwać się w trosce i opiece, jaką Jezus otaczał chorych. Ewangeliści mówią nam, że od samego początku swej działalności publicznej odnosi się On z wielką miłością i szczerym współczuciem do chorych i do wszystkich innych potrzebujących oraz przygnębionych, którzy prosili Go o pomoc. Św. Mateusz stwierdza, że „leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości” (Mt 9,35).
Niezliczone cudowne uzdrowienia były dla Jezusa znakiem zbawienia, jakie pragnął ofiarować ludziom. Nierzadko podkreśla w sposób przejrzysty ten związek znaczeniowy, np. kiedy odpuszcza grzechy paralitykowi, a dopiero później dokonuje cudu, by wykazać, iż „Syn Człowieczy ma na ziemi władze odpuszczania grzechów” (Mk 2,10). Jego spojrzenie nie poprzestawało więc na zdrowiu ciała: ogarniało również uzdrowienie duszy, zbawienie duchowe.

5. Z sakramentem namaszczenia łączy się łaska duchowej mocy, rozwijająca odwagę i odporność chorego. Dokonuje ona duchowego uzdrowienia, jakim jest odpuszczenie grzechów, które sprawia sam Chrystus na mocy sakramentu, jeśli nie znajduje przeszkody w dyspozycji duszy, a czasem dokonuje również uzdrowienia ciała. Nie jest ono istotnym celem sakramentu, kiedy jednak następuje odzwierciedla zbawienie ofiarowane przez Chrystusa w Duchu ogromnej miłości i miłosierdzia, jakie okazywał wszystkim potrzebującym już podczas swego ziemskiego życia. Również i teraz Jego Serce promieniuje miłością w nowym życiu w niebie i ogarnia ludzkie stworzenia mocą Ducha Świętego.